روز مردم‌شناسی واقعا عنوان عجیبیه. یعنی وقتی به عمق این موضوع فکر می‌کنی با خودت می‌گی، شناخت کدوم بعد مردم؟ چون به هر حال، هر کدوم ما بخش متفاوتی از این مردم برامون اهمیت داره و هر کدوم قطعا به موضوع متفاوتی می‌پردازیم و اونو تحلیل می‌کنیم. مثلا من اگر بخوام مردم اطرافم رو بشناسم به رفتارشون به ضعیف‌تر از خودشون و حیوانات دقت می‌کنم، چون به این نتیجه رسیدم کسی که با ضعیف‌تر از خودش با مروت برخورد می‌کنه، قطعا آدم خوبیه. اما یه جامعه‌شناس خیلی متفاوت از من عمل می‌کنه. اون مردم‌شناسی رو یه علم می‌دونه و تلاشش اینه که جامعه رو از ابعاد مختلف، حتی ژنتیک، تجزیه و تحلیل کنه.

توی این متن از مجله گردشگری سفربازی، نمی‌خوام براتون از تاریخ روز مردم‌شناسی یا اینکه اصلا چی شد که به این فکر کردن باید این روز رو توی تقویم داشته باشیم، صحبت کنم. شاید بد نباشه کمی متفاوت بهش بپردازیم و کمی از مردم شهرها یا حتی اقلیم‌های مختلف بنویسیم. در نهایت هم کمی با خودتون و درون خودتون حرف دارم که طبق روال همیشه، با سخن نویسنده، این متن رو تمام می‌کنم. اگر به نظرتون این نوشته می‌تونه براتون مفید باشه، خوشحال میشم که تا انتها منو همراهی کنید.

روز مردم‌شناسی، مردم ایران رو بهتر بشناسیم

مردم ایران

خیلی وقتا توی جمع‌های مختلف وقتی صحبت از مردم ایران و خلق و خو‌هاشون میشه، یه سری با تعصب و البته غرور زیادی، مردم ایران رو باهوش‌ترین مردم دنیا معرفی می‌کنن و از نظرشون رو دست هوش ایرانی هیچ جا نیست. خیلیا به نظرشون مردم ایران مردم خیلی مهمون‌نوازی هستن و هیچ جای دنیا نمیشه مثل این مردم رو به چشم دید. در مقابل یه سری از آدما با نامهربانی تمام، نگاهی مرموزانه به اطرافشون می‌کنن و این مردم رو دغل‌بازترین مردم دنیا معرفی می‌کنن. اما واقعا مردم ایران به چی معروفن؟ اینکه خودمون بشینیم و در مورد خودمون حرف بزنیم، کمی خنده‌دار به نظر برسه، باید ببینیم مردم دنیا، ایرانی‌ها رو به چه ویژگی‌هایی می‌شناسن؟

قطعا چیزی که توی این متن نوشته شده، بر اساس یه نمونه است و ممکنه شما به عنوان کسی که داره تو شهرهایی مثل لرستان یا کرمانشاه زندگی می‌کنه، خیلی با این نوشته‌ها تفاوت داشته باشید. فقط اینو بدونید که وقتی صحبت از یه جامعه و خصوصیات اخلاقی میشه، معمولا نرمال جامعه بررسی میشه و به طور قطع، افرادی هستند که از این جامعه‌ی آماری بیرون باشن.

روز مردم‌شناسی، مردم لرستان و لرها رو بهتر بشناس

مردم لرستان و لرها

اولین چیزی که در مور لرها حسابی توجه رو جلب می‌کنه، نوع گویش اوناست. به قدری گویش لری شیرین و زیباست که محاله دلت نخواد یه دوربین دستت بگیری و نوع صحبت کردنشون رو ضبط کنی. دومین چیزی که برای همیشه توی ذهنت ثبت میشه، خونگرمی و مهمان‌نوازیشونه. اینارو یه گردشگر آمریکایی از سفر به طبیعت لرستان گفته.

چیزیکه معمولا برای کسانی که ایران رو خیلی نمی‌شناسن و به این اقلیم سفر می‌کنن، تعجب‌آوره اینه که، زن‌ها به خصوص زنان لر، در کنار مردان تمام امور رو در دست دارن و میشه گفت تفاوتی زیادی توی عملکرد اونا دیده نمیشه. شما به راحتی زنی با لباس محلی رو می‌بینی که روی اسب می‌تازونه و با خودش تفنگ شکاری داره. همراهی زنان و مردان لر، از جمله ویژگی‌های مثال‌زدنیه این قومه.

طبیعت زیبای لرستان در کنار مردمی که با شوق همه چیز رو برای شما فراهم می‌کنن که بتونید سفر خوبی داشته باشید، یکی از بهترین سفرهای زندگیتون رو براتون رقم می‌زنه.

چیزی که گردشگران خارجی گفتن اینه که، مردم لرزبان، بسیار دست و دلباز بودن و همین باعث شده که از حضور کنارشون، لذت ببرن. صداقت رفتار و گفتار این مردم از چشم‌هاشون مشخص بوده و همین موضوع هم باعث شده که اونا لرستان و طبیعت زیباش رو برای چندمین بار به عنوان مقصد سفرشون انتخاب کنن.

رزرو انواع اقامتگاه های لرستان

شما مردم کرمانشاه و کلا کردها رو به چی می‌شناسید؟

مردم دلیر کُرد زبان

مردم دلیر کُرد زبان ایران، متعلق به شهر و استان خاصی نیستن و وقتی صحبت از کُرد و بیان ویژگی و خصوصیات اخلاقی اونا میشه، از کُرد کرمانج در خراسان شمالی گرفته تا کردهای سورانی در استان کردستان و مهاباد و کردهای جنوبی در کرمانشاه، قزوین و همدان و ایلام رو میشه توی این لیست قرار داد.

تاریخ‌نویس یونانی و دیودوروس، در توصیف مردم کرد به ویژگی بارز اونا یعنی شجاعت و سرسختی اشاره کرده. از نظر این نویسنده، مردم کردزبان ایران، در کنار این سرسختی، بسیار زیبا هستن و میشه گفت چهره‌های خاص اونا، مثال‌زدنیه. تقریبا میشه این مردم رو به خوبی از دیگران تمیز داد و شناخت.

مهمون‌نوازی، روحیه‌ی جوانمردی، پهلوان منِشی و  شاد بودن از جمله خصوصیات اخلاقی مردان و زنان کرد زبانه ایرانه. به قول یکی از گردشگران کردستان که در سفرنامه‌اش نوشته بود، زمان سفر به شهرهایی که کردها در اون زندگی می‌کنن، اصلا نگران هیچی نیستی. می‌تونی با خیال راحت حتی به جنگ با خرس فکر کنی چون می‌دونی که کسانی هستن که تو رو همراهی می‌کنن و تنهات نمی‌ذارن.

البته که این تمثیل، تنها برای اینه که بدونیم کردها غیور و پرقدرت در کنارمون هستن، همه‌ی ما می‌دونیم که شکار کردن حیوانات، به هیچ عنوان عمل پسندیده‌ای نیست.

روز مردم‌شناسی فرصت خوبیه که کمی هم به پوشش زیبای کردها بپردازیم. رقص‌های دسته جمعی اونا توی مراسم‌های مختلف و اینکه همیشه به دنبال بهانه‌ای برای شاد زیستن هستن، توجه خیلیارو به خودش جلب کرده. وقتی به این اقلیم سفر می‌کنی و اگر شانس این رو داشته باشی که به یکی از جشن‌هاشون دعوت بشی می‌بینی که، طیف رنگ‌هایی که تا الان می‌شناختی چقدر محدود بوده و محاله رنگی رو بشناسی و توی لباس زن‌ها و مردهای کرد نبینی.

رزرو انواع اقامتگاه های خراسان شمالی

روز مردم‌شناسی فرصتی برای شناخت‌ها مردم ترک‌زبان

مردم ترک‌زبان

وقتی صحبت از مردم ترک‌زبان میشه شما یاد چه شهرهایی می‌افتین؟ تبریز، ارومیه، اردبیل، یا شیراز و شهرکرد؟ البته وقتی به نوع صحبت کردن اونا دقت می‌کنیم می‌بینم که حسابی با هم فرق دارن. شاید کلمات شبیه به هم ادا بشن، ولی لهجه‌ها با هم متفاوته و این خود دلیلیه بر قشنگی این زبان. ترکی سنقری، ترکی افشاری، ترکی خلجی، ترکی قشقایی و ترکی شاهسونی از جمله گونه های مختلف زبان ترکی در ایران هستن

چیزی که در مورد ترک‌ها تو نگاه اول، ذهن رو قلقلک میده، لباس زیبای این قومه. لباس‌هایی رنگی با طلاهای زیبا که معمولا هم زیر روسری با یه سنجاق طلا بسته شده.

وطن‌دوستی، مهمان‌نوازی، مهربانی، دست و دلبازی و همینطور شفقت زیاد از جمله ویژگی‌های اصلی این مردمه. حقیقتا اینکه فقط در روز مردم‌شناسی بخوای مردم ای اقلیم و این کشور رو بشناسی، تقریبا کار غیرممکنیه. پس هر زمانی به هر شهری که سفر می‌کنید، چشم‌هاتون رو باز کنید و گوش‌هارو تیز، اینجوری خیلی خوب می‌تونید مردم‌شناسی کنید و بفهمید که چطور باید با هر فرهنگی برخورد کرد.

رزرو انواع اقامتگاه های تبریز

مردم اصفهان رو با کدوم ویژگی، می‌شناسی؟

مردم اصفهان

من مردم اصفهان رو با هنرشون می‌شناسم. به نظر من میزان دقت و ریزبینی این مردم مثال زدنیه. سلیقه‌ی بی‌نظیر این مردم در انتخاب رنگ‌ها برای صنایع دستیشون، بر هیچ کدوم ما پوشیده نیست. یکی از خصوصیات اخلاقی اصفهانیا که ابن‌بطوطه به اون اشاره کرده، شجاعت و نترسیشونه و البته نمیشه از شیرین زبانی، زیرکی و هوش زیاد و نکته سنج بودن اون‌ها غافل شد. لهجه‌ی زیبای این مردم، گوشتون رو نوازش میده.

اگر بخوایم مردم ایران رو بشناسیم، اول بید یه کشور رو بررسی کنیم، بعد یه استان، بعد از اون یه شهر و یواش یواش ریزتر و ریزتر شدن و رسیدن به روستاها و حتی کوچه‌ها. به نظرتون چند کلمه میشه نوشت؟ میلیون‌ها کلمه.

رزرو انواع اقامتگاه های اصفهان

مردم رو رها کن، خودت رو چقدر می‌شناسی

روز مردم‌شناسی ذره‌بین رو روی خودت بگیر ببین نیمه‌ی تاریک وجود خودت، زیرش چه خبره؟ بذار با یه مثال جلو بریم. تا حالا شده برای یه مدت طولانی، یه کمد یا بوفه‌ی چوبی رو کنار انباری نمور رها کنی؟ یه بوفه که پایه نداره و با تمام تنه روی زمین قرار گرفته. حالا شما بعد از مدت‌ها تصمیم گرفتی اونو جا به جا کنی و زیرش رو تمیز کنی. ترس داره نه؟ چون آدم نمی‌دونه قراره با چی رو به رو بشه. همین ندونستن شرایط رو خیلی سخت می‌کنه.

حالا اون بخش تاریک وجود ما هم، مثل همین کمده که باید هر چند وقت یکبار جا به جا بشه تا زیرش مار و مور جمع نشه. تا آفت اون کمد رو خراب نکنه. یه روز در سال، روز مردم‌شناسی، بهترین فرصته برای اینکه ذره‌بین رو برداریم بگیریم رو خودمون و زندگیمون، ببینیم کجاها باید اصلاح بشه. کجاها بی‌اخلاقی هست که باید حذف بشه، کجاها داره هرز میره که باید با اره زده بشه.

خودآگاهی، آرامش میاره. اگه خواهان این آرامشی نسبت به بدی‌ها و نقاط ضعفت آگاه شو تا ارامش بگیری. وقتی خودت رو به خوبی بشناسی، به دیگران هم حق میدی که بد باشن، به دیگران هم حق میدی که بیراهه برن، پس با مروت بیشتری باهاشون راه میای.

طبق روال همیشه، سخنی از نویسنده داریم

امروز که متن روز مردم‌شناسی رو می‌نوشتم. طبق معمول، کاغذ و قلم رو آوردم و شروع کردم. وسطای کار بودم که حس کردم تمام این چیزایی که نوشتم، به دلم نیست، دوستشون ندارم. ترجیح دادم کسی که می‌خواد بدونه روز مردم‌شناسی چه روزی است یا اینکه دلیل این نامگذاری رو می‌خواد، به یه لینک دیگه سر بزنه، دوست داشتم توی نوشته‌ی من، چیز متفاوتی رو بخونه. به همین خاطر هم نوشتم که روز مردم‌شناسی، ذره‌بین رو روی خودت بگیر. ساعت‌ها مداد به دهن، داشتم فکر می‌کردم که جدی، اگه ذره‌بین رو روی خودمون و زندگی خودمون بگیریم، قراره چه انگل و میکروبایی توش دیده بشه؟ قراره چه چیزی انقدر بزرگ بشه که از اینکه بقیه ببیننش شرمسار بشیم؟ قراره کدوم دوروریی‌های ما یه هو نمایان بشه که از اینکه بقیه بفهمن، عرق شرم بشینه رو پیشونیمون؟

نمی‌دونم تا حالا چند بار براتون پیش اومده بشینید و به روح لخت خودتون خیره بشید و زشتی‌هاش رو ببینید، ولی به نظرم اگر تا حالا این کار رو نکردید، یک بار انجامش بدید. درسته که قلبتون فشرده میشه از این همه نامهربانی که به روحتون کردین، ولی مطمئنم، اگر به اندازه کافی صادق باشید، بعد از اون، دیگه با دیگران با محبت بیشتری برخورد می‌کنید. شک ندارم که تصمیم می‌گیرید صادقانه و روراست رفتار کنید. بعید می‌دونم بعد از اون پشت سر کسی حرف بزنید یا اینکه برای هیچ کس، بد بخواید. وقتی آدم زشتی‌های خودش رو می‌بینه، خود به خود نسبت به دیگران مروت بیشتری داره.