چابهار که به بندر همیشه بهار معروفه یکی از زیباترین بنادر جنوب ایران رو تشکیل میده. این بندر زیبا پر شده از جاذبه‌های طبیعی و تاریخی که گردشگران زیادی رو به این شهر سوق میده.

یکی از بناهای ارزشمند و تاریخی که در چابهار وجود داره و مورد استقبال و احترام مردم بومی و گردشگران هست، آرامگاه سید غلام رسول هست که فردی هندی تبار بوده. درمورد این شخص دو روایت مختلف هست یکی اینکه سید غلام رسول عارفی شیعه بوده و دیگری اینکه یک مطرب دوره‌گرد بوده که زندگی خودش رو صرف شاد کردن مردم می‌کرده.

با وجود هر دو دیدگاه، مردم محلی چابهار و مردم هندوستان ارادت خاصی به این شخص داشتن. سید غلام رسول هندی عاشق و دلباخته یک دختر چابهاری میشه و برای ازدواج با این دختر، به چابهار سفر می‌کنه اما بخت باهاش یار نبوده و شب عروسی دچار بیماری میشه و ناکام از دنیا میره. سید غلام رسول قبل از مرگش از مردم میخواد که به جای گریه و زاری بر سر مزارش، به رقص و پایکوبی مشغول بشن و شاد باشن‌.

ارادتمندان به سید هم برای احترام به وصیتش، هرسال در سالگرد مرگ اون، ده روز رو به رقص و جشن و پایکوبی میگذروندن. در شروع این مراسم، خانم‌ها مقبره رو آب و جارو میکردن و آقایون با لباسهایی آراسته، آماده‌ی برگزاری جشن و پایکوبی میشدن‌. با طلوع آفتاب صدای ساز و دهل بوده که محوطه رو برمیداشته و مراسم شروع میشده.

مردمان مختلف از کشورهایی همچون پاکستان، هندوستان، بعضی کشورهای آفریقایی برای این جشن به چابهار میومدن و خودشونو برای رقص مهیا میکردن. گاها خانم‌هایی مسن برای براورده شدن حاجات و شفای بیماران به داخل مقبره میرفتن. متاسفانه امروزه خبری از اون جشن‌ها و پایکوبی‌ها نیست و تنها مراسم ایام محرم و صفر و عزاداری‌ها در این ارامگاه برگزار میشه. بنای ارامگاه سید غلام رسول به سبک هندی و به رنگ سفید ساخته شده و تصویری از هنر معماری اون دوران رو به نمایش گذاشته. این بنای تاریخی جز آثار ملی ایران به ثبت رسیده.

آیا این مطلب مفید بوده؟

میانگین امتیازات ۵ از ۵
از مجموع ۱ رای